Volwassenen
Stadsdichterschap
Oorlogsliefde
Daar gaan ze, hij en al zijn maten.
Voor een nog onbepaalde tijd.
Een koppel jonge frontsoldaten
voor vrijheids-strijden opgeleid.
Haar laat hij achter bij de vrouwen.
Een jonge moeder met haar kind.
Ze hebben beiden veel vertrouwen.
Al waait haar hoop met elke wind.
Maar stoer en sterk, dat is de ploeg.
En dat is, denkt ze, wel genoeg.
Hij gaat naar verre, vreemde streken.
Vol onrust en vijandigheid.
Onwennig zijn de eerste weken.
Onveilig is de vrijheids-strijd.
Zij schrijft hem ellenlange brieven
waaronder een klein handje staat.
Hij stuurt haar kaarten, hele lieve.
En mailtjes over hoe het gaat.
Hij schrijft maar niets van angst en zeer.
Dan slaapt ze vast niet rustig meer.
Lang laat de vrede op zich wachten.
De vrijheid stuit op veel verzet.
Ze liggen wakker, vele nachten.
Elk in hun eigen kille bed.
Hij leeft met schutters, bommen, mijnen.
Met tralieglas en prikkeldraad.
En zij zit thuis en sust de kleine.
En schrikt wanneer de deurbel gaat.
Maar ach, het is een kranig stel.
En daarom redden zij het wel.
Na maanden wordt hij teruggeroepen.
Zij wacht hem op, vol blije pijn.
Niet iedereen van alle troepen
heeft het geluk terug te zijn.
Afwezig zit hij in de kamer.
Dat is een welbekend symptoom.
Hij ziet de man weer, met de hamer
in steeds dezelfde bange droom.
Zij streelt zijn moegestreden rug.
Ooit, denkt ze, kom je bij me terug…
© Marian van Gog
Verschenen in de bundel ‘Knipoog naar Lelystad’.
Verschenen in de bundel ‘Knipoog naar Lelystad’.
De brug
Tussen ziek en weer gezond zijn.
Tussen heling en gewond zijn.
Tussen veiligheid en onraad.
Tussen ziekenhuis en Muntstraat
ligt een brug.
Tussen hoop en veel te vrezen.
Tussen ziek zijn en genezen.
Eenzaamheid en toevluchtsoord.
Lelystad en Emmeloord,
een brug.
Tussen zorgen en ontvangen.
Ademhalen, zuurstofslangen.
Onbelangrijk en urgent.
Tussen dokter en patiënt,
een brug.
Tussen wakker en narcose.
Goedbedoeld en uit den boze.
Tussen punctie en biopt.
Openheid en weggestopt,
een brug.
Want hoe ver iets van je af ligt
en hoe moeilijk je het vindt,
er zal altijd wel een brug zijn
die de uitersten verbindt.
Tussen rustig of verscheurd zijn.
Afspraak maken, aan de beurt zijn.
Tussen koorts en onderkoeld.
Tussen wat je denkt en voelt,
een brug.
Tussen hopen en vergeten.
Wel of niet iets willen weten.
Tussen zwanger en gebaard.
Tussen jong zijn en bejaard,
een brug.
Bijna alles wordt verbonden
door de pijlers van een brug,
waar we over kunnen lopen
naar de kant waarop we hopen.
Alle opties blijven open.
En al gaat het soms niet vlug,
je kunt altijd weer terug.
Door die brug.
© Marian van Gog
Verschenen in de bundel ‘Knipoog naar Lelystad’.
Verschenen in de bundel ‘Knipoog naar Lelystad’.
Batavia
Met bolle zeilen voer ze over zee.
De wereld rond voor koffie en voor thee.
En als ze terugkwam zonder averij
bracht ze tabak mee of een specerij.
Het ruim te krap, de romp van krakend hout.
De mannen nam ze mee, van jong tot oud.
De vrouwen bleven achter, op de ka
en zwaaiden haar vol angst en beven na.
Nu kun je trouwen op het stoere dek.
Of lunchen – ach een mens heeft wel eens trek.
En dromen over toen, die tijd van ooit.
De oude tijgerin is nu gekooid.
Wat rest ons uit die eeuw vol avontuur?
Een kinderfilm. Een folder met: te huur.
De stille wensdroom van een saaie Bob:
een vaatje rum en dan: het ruime sop!
© Marian van Gog
Verschenen in de bundel ‘Knipoog naar Lelystad’.
Verschenen in de bundel ‘Knipoog naar Lelystad’.
Coffeeshop
Er wordt gefluisterd in de gangen.
Het gaat gebeuren, eerlijk waar.
Er wijzen vingers, toch nog bange.
De nieuwe coffeeshop… komt daar!
Bij het station wordt het straks dringen.
De rust is daar voorgoed voorbij.
De junks staan al te handenwringen.
Heel Flevoland staat in de rij!
Na jaren aarzelen en zeuren
en zoeken naar het juiste pand,
gaat het dan eindelijk gebeuren.
Hoe menigeen ook knarsetandt.
Het was niet langer dood te zwijgen.
Met hasj en onvervalste wiet
en alles wat je er kunt krijgen,
– behalve koffie. Dat dus niet.
Straks kun je er een jointje scoren,
of blow je fijn een stickie mee.
Een paddo om erbij te horen!
Een plakkie spacecake bij de thee.
Weer fijn getript en goed gesnoven.
De geest vertroebeld of verwijd.
Alweer wat cellen dood, daarboven.
Hoera voor het gedoogbeleid!
Ik zie het aan, met lede ogen.
Verbaas me over deze zet.
Snap niet dat softdrugs zomaar mogen,
– en neem nog maar een sigaret…
© Marian van Gog
Verschenen in de bundel ‘Knipoog naar Lelystad’.
Verschenen in de bundel ‘Knipoog naar Lelystad’.
De hanzelijn
Hoera, het is geweldig fijn!
We hebben straks de Hanzelijn!
Dan rijdt er voor het eerst een trein
naar Kampen en naar Zwolle.
De rails ontrolt zich als een koord
met bruggen, tunnels enzovoort.
Zodat straks iedereen die spoort
de polder uit kan rollen.
Wil je naar Sneek of Heerenveen?
Naar Groningen misschien?
Nu duurt zo’n verre wereldreis
al gauw een uur of tien…!
Maar straks: hoera, geweldig, fijn!
De langverwachte Hanzelijn!
Geen bus meer, maar een snelle trein!
Dat is pas een prestatie!
Dit half uur durend spoortraject,
dat oud en nieuw land samentrekt,
dit prestigieus vervoersproject
doorbreekt de isolatie.
Dus als er geen vertraging is,
geen bovenleiding knapt,
en niemand in een droeve bui
het viaduct afstapt,
dan denk ik dat die Hanzelijn
de boel laat rijden als een trein!
© Marian van Gog
Verschenen in de bundel ‘Knipoog naar Lelystad’.
Verschenen in de bundel ‘Knipoog naar Lelystad’.