Volwassenen
Gedichten/liedteksten humor
De flat
’t Is kwart over zes en hij zit op zijn post.
Nu komt ze zo’n beetje de straat in gelopen.
Al maandenlang geeft hij zijn ogen de kost.
En ja hoor, de deur naar haar flat gaat al open.
Nu trekt ze haar jas uit, nu pakt ze het brood.
En nu gaat ze eten, het bord op haar schoot.
Het is iedere avond hetzelfde lied.
Hij stapt bij haar binnen, genodigd of niet.
Volgt ieder gebaar, elke stap die ze zet.
En wacht op dat ene:
straks gaat ze naar bed.
Nu doet ze de afwas, nu aait ze de poes.
Nu leest ze de krant en nu is ze verdwenen.
Nu komt ze terug van een bad of een douche.
De badjas is lang, hij ziet enkel haar benen.
Ze borstelt haar haren en kijkt wat tv.
En hij, met zijn kijker, hij kijkt met haar mee.
Het is iedere avond hetzelfde lied.
Hij stapt bij haar binnen, genodigd of niet.
Volgt ieder gebaar, elke stap die ze zet.
En wacht op dat ene:
straks gaat ze naar bed.
Pas tegen half één staat ze eindelijk op.
Het boek legt ze weg, ze sluit ramen en deuren.
Het glas naar de keuken, ze ruimt nog wat op.
Zijn hart slaat op hol, want nu gaat het gebeuren.
Maar net als hij mijmert hoe mooi ze zal zijn,
steekt ze even haar hand op en sluit het gordijn.
Het is iedere avond hetzelfde lied.
Hij wacht en hij wacht, zonder dat hij iets ziet.
Hij voelt zich belazerd. Een vakman die krukt.
En denkt: Wel verdomme…
…alweer niet gelukt…
© Marian van Gog
Uit de bundel ‘Zin en onzin’.
Vakantie
Het begint al in december
met een tafel vol met folders
over cruises naar de tropen,
over huisjes in de polders.
En we zitten met z’n allen bij elkaar
om te kijken waar we heen gaan, volgend jaar.
Maar…
Nummer 1 wil graag gaan fietsen
met een tentje op z’n rug.
Nummer 2 wil liever vliegen,
want dan ben je er zo vlug.
Nummer 3 is daar weer tegen
want het moet milieubewust.
Nummer 4 wil lekker surfen
aan een winderige kust.
Nummer 5 wil met z’n allen,
nummer 6 het liefst alleen.
Dus we hebben een probleem.
Na een week of wat vol heisa
en gezoek naar compromissen
wordt het tijd om met z’n allen
democratisch te beslissen.
Maar de meningen die houden aardig stand.
En de discussie loopt volledig de hand.
Want…
Nummer 1 wil naar de Nijl toe
voor een culturele toer.
Nummer 2 wil enkel vrijen
aan de Franse Cote d’ Amour.
Nummer 3 wil met een huifkar
door het Schotse Hogeland.
Nummer 4 wil liggen braden
op het broeierige strand.
Nummer 5 wil naar de bergen,
nummer 6 wil naar de zee.
Dus wat moeten we ermee?
Maar nu heb ik iets gevonden
dat voldoet aan elk verzoek.
Niet te ver van bos en hei en
met een zwembad om de hoek.
Gratis fietsen op het grasveld
en een uitgebreid terras.
Een tv met honderd zenders
en het eten eerste klas.
Koelkast, vaat- en wasmachine
en een zespitsgasfornuis.
Juist ja, goed geraden.
We blijven lekker thuis!
© Marian van Gog
Vriendin
Wanneer je een middagje lekker wilt shoppen
of zomaar wat lachen of herrie wilt schoppen.
Wanneer je besloten hebt af te gaan slanken
of zonder één reden een potje wilt janken,
wie bel je dan op, wie haal je erbij?
Zij!
Wanneer je net hoort dat je man heeft gelogen
en dat ie je zeker een jaar heeft bedrogen,
wanneer je gedwongen je huis moet verkopen,
of ziek bent omdat je te veel hebt gezopen,
bij wie zoek je steun, wie staat aan je zij?
Zij!
Een echte vriendin,
dat weet elke vrouw,
een echte vriendin
die ís er voor jou.
Wanneer je het ziekenhuis in moet, voor weken
of als je een kind hebt dat wiet is gaan kweken,
wanneer je geliefde, het doel van je leven
door iedere dokter net op is gegeven,
wie wil je dan zien, wie kiest jouw partij?
Zij!
Wanneer je gaat reizen naar bergen en fjorden,
of hoort dat je binnenkort oma gaat worden,
wanneer je ontploft als je ’t niet kunt vertellen,
waar ga je dan heen en wie wil je dan bellen?
wie is er voor jou, verdrietig of blij?
Zij!
Een man heeft zijn vrienden om mee te gaan stappen.
Om samen te vissen en moppen te tappen.
Maar vrouwen die klitten en kleppen en kussen.
Want echte vriendinnen, daar kom je niet tussen.
Een echte vriendin,
dat weet elke vrouw,
een echte vriendin
die ís er voor jou.
© Marian van Gog
Uit de bundel ‘Zin en onzin’.
Wadlopen
Kom, we gaan wat lopen.
Zet jezelf te kijk.
Stap maar in het water.
Kom maar van die dijk.
Zware oliepakken.
Laarzen tot je gat.
Kom, dan gaan we lopen.
Waden door het Wad.
In de vroegste vroegte
– net de nacht voorbij –
ligt het Wad te wachten
op het laagste tij.
Grote groepen gekko’s
lopen flank aan flank.
Zwoegen door het water
naar die ene bank…
… waar de zeehondmoeder
naar haar jongen snuit:
‘Kijk, daar gaan de mensen.
Lach ze even uit.’
Uren in het water.
Steeds de weg gezocht.
Slikkend door de modder
op die monstertocht.
Turend door de kijker
omdat álles boeit.
Tot de kust in zicht komt.
Dodelijk vermoeid.
Thuis gaan alle spieren
in een verzachtend bad.
IK hoef geen Wad te lopen.
Ik loop wel vaker wat…
© Marian van Gog
Pompen of verzuipen
Holland, land van bruggen – altijd open.
Polders, Deltaplan en Afsluitdijk.
Waar je langs een boulevard kunt lopen
of in zeven sloten tegelijk.
Waar de huizen zijn gebouwd op palen.
En ook nog op de bodem van de zee.
Waar kinderen hun zwemdiploma’s halen.
En voor de zekerheid meteen maar twee.
Het land waar altijd regenjassen druipen.
In dit land is het: pompen of verzuipen.
Holland, waar de waterlanders vloeien.
Land van havens, dokken en gemaal.
Sloten, sluizen, veerboten en boeien.
Regenlaarzen zijn hier doodnormaal.
Geen enkel land kent zoveel watertorens.
En waar staan mosselen op het menu?
Een baby wordt soms met ‘de helm’ geboren.
Een Nederlander met een paraplu.
Als kikkers zie je ons door modder kruipen.
In dit land is het: pompen of verzuipen.
Ons landje kende heel wat water-snuiters.
Een echte zeeheld stierf een heldendood.
Denk maar aan Tromp en aan Michiel de Ruyter.
En aan Piet Hein. Die van de zilvervloot.
Zij voeren langs het schuim der oceanen.
Nu ligt hun driemaster in ballingschap.
Want zij die zich nú heer en meester wanen
zijn slechts de heren van het waterschap…
… die zich weldadig met óns geld bedruipen.
En roepen: ‘Tja… ‘t is pompen of verzuipen!’
© Marian van Gog